لپتین و کنترل ژن ضد دیابت  

محققین دریافتند حتی مقدار بسیار کمی از هورمون لپتین(ازجنس چربی است) می تواند سبب تصحیح دیابت شود. این هورمون فعالیت ژن شناخته شدۀ ضد دیابتی IGFBP2 در جگر را، کنترل میکند. این ژن دارای تاثیرات ضد دیابتی در حیوانات است ومی تواند تأثیر درمانی مشابه ای در انسان نیز داشته باشد. نتایج این تحقیق در شمارۀ ژانویه مجلۀ Cell Metabolism به چاپ خواهد رسید.

یافته های تحقیقاتی جدید نشان داده است که اثر ضد دیابتی لپتین از توانایی شناخته شدۀ آن در کاهش وزن بدن مستقل است.

در مطالعات قبلی  بروی موشهایی که به کمبود لپتین مبتلا بودند،تجویز لپتین، قند خون بالا و غلظت بالای انسولین را در این موشها ، تصحیح کرد. این کار بروی انسان نیز نتایج مشابهی داشت. استفاده از لپتین در افرادی که به اختلالات متابولیکی نادر مبتلا بوده اند نیز بهبود علائم کلینکی را نشان می دهد،اما هنوز مشخص نیست چگونه هورمونی که در بافت چربی تولید می شود،می تواند در بهبود دیابت موثر باشد.

مطالعاتی که برای پاسخ به این سوال صورت گرفت این موضوع رابغرنج تر کرد، زیرا لپتین سبب کاهش وزن می گردد و این کاهش وزن در بهبود دیابت موثر است. برای بررسی پاسخ واقعی به این سوال مطالعۀ فعلی توسط پروفسور فردمن و همکارانش انجام شد. ابتدا آنها مشخص نمودند که دوز پائین لپتین، بدون اینکه از وزن حیوان بکاهد یا حیوان کمتر غذا بخورد، سبب تصحیح مقاومت به انسولین و تصحیح دیابت می گردد سپس متوجه شدند که چگونه مقدار بسیار کم این هورمون باعث تغییراتی در فعالیت ژنهای کبدی می شود. این مطالعات آنها را به ژن IGFBP2 راهنمایی کرد. روش درمانی طراحی شده باعث افزایش بیان ژن IGFBP2 در موش های چاق و دیابتی شد. پروتئین سنتز شده از بیان این ژن سبب معکوس شدن دیابت در موشها گردید.

 در مطالعۀ دیگری نشان داده شد که تجویز پروتئین حاصل از بیان IGFBP2 در حیوانات سبب بهبود پاسخ به انسولین سه برابر بیشتر ازحیوانات گروه شاهد  میشود. مطالعات دیگر نشان داد که بیمارانی که دارای کمبود لپتین هستند میزان تولیدات ژن IGFBP2 آنها حداقل مقدار یعنی در baseline است که این میزان با درمان لپتین با دوز کم می تواند افزایش یابد.

دکتر فردمن می افزاید در آزمایشات آینده برای تایید فرضیۀ اثر ضد دیابتی لپتین بروی موشهای فاقد ژن IGFBP2 کار خواهد شد تا ارتباط پروتئین تولید شده با اثر ضد دیابتی  لپتین هویدا شود. در حال حاضر می دانیم که دوز بالای IGFBP2 ،سبب بهبود دیابت می شود، اما باید تأثیر غلظت فیزیولوژیک این پروتئین نیز بر دیابت بررسی شود.

بطور خلاصه ، محققین به این نتیجه رسیدند که با استفاده از اثر لپتین بتوانند جدا از توانایی آن در کاهش وزن و کم خوری، دیابت را بهبود بخشند . بهمین علت ژن IGFBP2 در سلولهای کبدی که بیان آن بوسیلۀ لپتین  کنترل می شود و باعث بروز اثرات ضد دیابتی می گردد، مورد بررسی های دقیقتر قرار گرفته است.

منبع:                                                                                                             www.sciencedaily.com